Kalaman's Travelblog Juli 2013: 26 juni - Tulare - Sequoia NP

Na een lekker ontbijt vertrokken we om 8u30 vanuit Tulare richting Sequoia National Park. Dit park huisvest de grootste bomen ter wereld. Het zijn niet de hoogste (de Redwoods zijn nog hoger), maar de sequoia’s in Sequoia NP zijn wel in volume de grootste bomen, maw geen enkele boom bevat een groter volume hout dan deze sequoia’s.

--> alle video's van in de auto worden weergegeven aan 1,5x de werkelijke snelheid <--

We beginnen ons bezoek echter niet tussen de bomen, maar wel met een korte hike naar Moro Rock, een granieten rots. We klimmen via zo’n 400, in de rots uitgehakte, treden tot we boven kunnen genieten van een panoramisch zicht van 360° over Sequoia en de Great Western Divide.
Moro Rock is tevens geliefd bij rotsklimmers.

Eens terug beneden nemen we de shuttlebus naar Crescent Meadow. Hier doen we de hike van zo’n 3km. Deze loopt langs heel mooie bloemenweiden (maar niet meer in deze periode van het jaar...), heel grote sequoia’s, de Chimney Tree en Tharp’s Log. Hal Tharp bouwde hier een hut in de stam van een omgevallen boom en was daarmee de eerste blanke bewoner van Sequoia. Hij bracht hier telkens de zomers door waarbij hij zijn vee liet grazen in Crescent Meadow. Hij bleef er tot Sequoia op 25 september 1890 een National Park werd.

In de Chimney Tree kan men onderaan binnenlopen (echt bukken hoeft niet...) en dan komt men als het ware in een schoorsteen terecht.

Van hieruit gaat het met de auto naar Tunnel Log onder een omgevallen seqouia door, waardoor men ook de ware grootte van deze bomen kan inschatten.

We stoppen nog even bij de Parker Group. Deze 8, zo goed als niet volledig te fotograferen, reuzen werden genoemd naar de 8 familieleden van Kapitein James Parker die opzichter was in Sequoia National Park van 1893 tot 1894.

en rijden dan door naar de General Sherman Tree, het grootste levende organisme ter wereld.

Hij is 83,8m hoog en heeft onderaan een omtrek van 31,8m.

Als we terugkomen op de parking stellen we iets bijzonder onaangenaam vast bij onze auto : er zit een barst in de voorruit van zo’n 40cm, pal in het midden, beginnend aan de rechter rand en zo naar het midden lopend. Toen we gisterenmorgen uit San Francisco vertrokken hadden we al gemerkt dat er een heel klein barstje in de voorruit zat, maar we hadden er verder geen aandacht aan geschonken omdat we dachten dat dit wel zo zou blijven. Niet dus…

Waarschijnlijk was de barst ineens zo groot geworden door een tijd pal in de brandende zon te staan.

Veel kunnen we op dat moment niet doen en we besluiten dan maar om vanavond vanuit Cedar Grove Lodge contact op te nemen met Alamo.

Na het bezoek aan de General Sherman Tree gaat het noordwaarts richting Kings Canyon NP. Via de Scenic Byway rijden we naar onze eindbestemming, tevens het eindpunt van deze weg, Cedar Grove Lodge. Wat een mooie weg is dit, voor een groot stuk langs de Kings River, die zich kolkend een weg zoekt tussen de rotsen.

We stoppen nog eens bij de Grizzly Falls. Amerikanen die er reeds dikwijls waren vertellen ons dat de waterval nu wel heel kleintjes uitvalt tov “wet years”. Blijkbaar kan je er dan ook helemaal niet dicht bijkomen zonder risico op natte kleren. Dit jaar is het echter een “dry year” en dat is aan de waterval ook te zien.

We komen om 18u aan bij Cedar Grove Lodge waar we Alamo contacteren. Vermits we morgen, op weg naar Yosemite, toch door Fresno rijden gaan we daar een nieuwe wagen ophalen. We waren heel tevreden over onze auto en hopen dat die van morgen minstens even goed rijdt.

's Avonds, na het eten, is het nog bijzonder aangenaam werken aan de blog, terwijl mijn zoon Kings River vastlegt op de gevoelige plaat.