07 juli - Jasper - Lake Maligne - Jasper



Vandaag stond een eerder rustige dag op het programma met de rit naar Maligne Lake en een eenvoudige hike vanaf Medicine Lake.

We vertrekken rond 9u30 en onze eerste bestemming is het hotel van de Belgische vrienden (ondertussen mogen we hen zo wel al noemen...) om te informeren naar de gezondheidstoestand van de vrouw die gisteren gevallen is op Parkers Ridge.
Uiteindelijk is het nog een ganse 'operatie' (...) geworden om haar beneden te krijgen.  In tegenstelling tot hetgeen ik gisteren schreef is ze wel degelijk met een helikopter naar beneden gebracht.  Vermits dit echter een gewoon toestel is van Jasper NP, heeft die ook helemaal geen apparatuur aan boord om gewonden te verzorgen.
Die moest dus wachten op de ziekenwagen die van Jasper moest komen.  Pas als alle hulpmiddelen in de helikopter geladen waren kon er effectief met de redding begonnen worden.
De vrouw werd uiteindelijk 2,5 uur na het ongeval met de helikopter naar beneden gewinched (volgens haar een "unieke ervaring" én met "een redder met heel mooie ogen" :wink:).
Ze werd naar het ziekenhuis in Jasper overgebracht en vandaag werd daar vastgesteld dat het om een gecompliceerde breuk gaat die men daar niet kan behandelen.  Ze is dus vandaag overgebracht naar het ziekenhuis in Edmonton, zo'n 400 km van hier, van waar ze zal gerepatrieerd worden naar België.

Het was inmiddels 10u30 geworden als we vertrokken richting Lake Maligne.


Onze eerste stop echter is Maligne Canyon en we doen er een wandeling langs diverse watervallen en canyons.








De Maligne River heeft hier prachtige potholes gecreëerd.




We komen vervolgens langs Medicine Lake, één van de merkwaardigste meren op aarde : het "verdwijnt" namelijk telkens spontaan vanaf de maand oktober.  En het gaat nochtans niet om een klein plasje water...





Het meer wordt in het voorjaar gevoed met gletsjerwater, maar merkwaardig genoeg begint het telkens vanaf oktober volledig leeg te lopen.  Toch zijn er nergens zichtbare afvoerkanalen.  Waar gaat het water dan naar toe?
Het antwoord is eenvoudiger dan de werkelijkheid : via de onderkant, zoals bij een bad.
Er is een volledig ondergronds netwerk van kanalen langs waar het water wegloopt en 16 km verder in de Maligne Canyon terechtkomt. 
In het voorjaar en de zomer kunnen deze ondergrondse kanalen de grote hoeveelheid niet slikken waardoor er een meer ontstaat.  Als het smeltwater van de gletsjers echter begint te verminderen, dan stroomt het water sneller weg dan dat het bijgevuld wordt, dus loopt het meer telkens opnieuw leeg.
Dit ondergrondse systeem van grotten, kanalen en sinkholes is één van grootste van het westelijk halfrond en is tevens het grootste ontoegankelijke grottensysteem van de wereld.  Dit leidt tot grote frustratie van de wetenschappers die geen mogelijkheid zien om dit ondergrondse gangenstelsel te onderzoeken.
Oorspronkelijk bewoners hadden uiteraard geen idee wat er gebeurt met het water maar zagen het wel telkens weer verdwijnen.  Daarom noemden ze het "Medicine Lake" omwille van zijn schijnbaar magische krachten.
De United Nations riepen de Rocky Mountain Parks uit tot werelderfgoed, onder meer omwille van dit unieke afwateringssysteem.

Onderweg naar Lake Maligne zien we een bighorn sheep.






Lake Maligne valt ons eerlijk gezegd een beetje (veel) tegen.  Véél te toeristisch en eigenlijk hebben we al veel mooiere meren gezien.  Het viel overigens niet mee om foto's te nemen waar er géén horden toeristen op staan...




We eten hier wel onze lunch op het mooie houten terras en rijden dan terug tot bij Medicine Lake voor onze enige hike van de dag naar Summit Lake.
10 km lang en met een totaal hoogteverschil van 220m.
Het eerste meer die we hier tegenkomen is Beaver Lake.





Vanaf hier is het nog zo'n 3 km naar First Summit Lake en het is een behoorlijk saaie weg.  Voortdurend tussen de bomen en dus eigenlijk totaal geen uitzichten.
Het enige waar we ons op de duur mee bezig houden is het tellen van het aantal berenuitwerpselen....We tellen er uiteindelijk zo maar eventjes 33.  Gelukkig kunnen we dit nu dus nog navertellen...
Uiteindelijk komen we aan bij First Summit Lake waarvan we ook niet echt ondersteboven zijn (Beaver Lake vonden we véél mooier, we konden ons dus het vervolg van de hike beter bespaard hebben...).


We zijn hier, uiteraard, helemaal alleen en we proberen de stilte te horen...

Het is nog zo'n 15 minuten lopen naar Second Summit Lake, maar we hebben genoeg van dit saaie pad en besluiten hier terug te keren.  We eten nog eerst een stuk fruit en na en kwartiertje gaan we terug.
Na, in totaal, 2,5u staan we terug bij de auto na, voor ons althans, de minste hike tot nog toe.

We komen om 18u30 terug aan in het hotel, maar de avond zou nog een onverwachte wending krijgen.
Deze morgen hadden we aan onze Belgische vrienden gezegd dat we om 20u bij Earls zouden gaan eten.
En ja hoor...om 20u05 komt de ganse "bende" daar ook binnengevallen.  We hebben een schitterende avond beleefd en niet te vergeten...heerlijk gegeten.
Paul gaat morgen zijn vrouw achterna naar Edmonton (en vervolgens naar België), maar met de anderen hebben we alvast afgesproken, overmorgen, in Clearwater.
Vele groeten aan Mien, Paul en veel sterkte.  En...zoals afgesproken hebben jullie nu een reden om hier nog terug te komen om jullie geplande vakantie verder te zetten.

Het weer : overwegend bewolkt met breder wordende opklaringen naar de avond toe, 15-20°C

Overnachting in Maligne Lodge
Aantal km gereden : 115

Geen opmerkingen:

Een reactie posten